Einde van mijn blog tijdperk

Jullie lezen het goed. Ik stop met bloggen via Blogger. Dit omdat ik gewoon geen tijd heb om alles bij te houden. Mijn berichten zullen voortaan op mijn hyvespagina staan. Daar kun je ook je eigen weblog bijhouden. Dit ga ik doen. Dat zal wat meer in dagboek vorm zijn. Bedankt voor de interesse in mijn weblog. En voor trouwe lezers. Je kunt mijn vinden op hyves. Mijn hyvespagina is alleen geopend voor vrienden. Vraag even of je mijn vriend(in) mag zijn, dan kun je weer van alles op de hoogte blijven. Groet en bedankt.

Ijsvogel in de sneeuw in onze notenboom bij de vijver.

De IJsvogel

Vorige week zag ons mam een ijsvogel op het bamboestokje dat boven de vijver uitsteekt. Ze zat koffie te drinken en stond op en keek naar buiten en daar zat hij. Hij ving een vis en vloog in de den naast de vijver. Daar at hij zijn buit op en vloog weg. Helemaal lyrisch belde ze me op. Een ijsvogel in de tuin! Diezelfde dag kwam hij natuurlijk niet meer. Ook niet die twee dagen dat mijn camera klaarstond op statief achter het raam. En niet toen ik er zelf twee uur heb gestaan met de camera in mijn hand. Gisteren ging ik koffiedrinken. Ik stond tegen de muur geleund. Op de kiwiplant, anderhalve meter van mij vandaan landde hij!! Hij schrok, want hij zag mij staan. En in een recht streep verdween hij. Maar ik heb hem gezien!! De ijsvogel.

Poes poes

Dit is de laatste foto van poes poes. Zo heten alle poezen bij ons. Of het moet zijn dat een van de kinderen een naam heeft verzonnen. Toen ik deze foto nam van onze driekwart kaalgeknipte kater wist ik dat nog niet. Hij zat onder de klitten. En daarom nam ik hem iedere dag even onder handen met de schaar. Zolang ik dat heel voorzichtig deed vond meneer dat prima. Hij was mijn vriendje. Zodra je buiten kwam zat hij er ook. Vragend om aandacht. Hij liep dan altijd met me mee. In de vakantie is hij weggegaan. En de reden daarvan weet ik niet. De meest voor de hand liggende reden die ik kan bedenken is: weggepest door de volgende generatie. Er is een katertje geboren in die tijd. Een mooie rode. Hij bleek al snel heel brutaal. Terwijl deze grijze kater dat helemaal niet is. Ik vond het altijd een softie. Ik denk dat de rode kater hem weggejaagd heeft. Nu zit die voor het raam bij de keuken te miauwen om aandacht. En zodra ik buiten kom wandelt hij met me mee. Maar iedere dag denk ik nog aan mijn kalige vriendje.

Gezegdgehoordgeziengelezen(14)

"Het paard als spiegel van de ziel" geschreven door Nanda van Gestel-van der Schel. Dit boekje heb ik dit weekend gelezen. Nanda is een oud buurmeisje van me. Ik kwam haar op het spoor via Hyves. Op een of andere manier werd ik meegezogen in het verhaal. Ze kan "praten met paarden". Ze is paardenfluisteraar. Heel erg interessant. Hoe een paard je een spiegel voor kan houden, in je handelen en doen en laten. Hoe je in het leven staat. Herkenning hoe je zelf met opvoeden van je kinderen bezig bent. Hoe je relaties opbouwt of laat rusten. Intuïtie, luisteren naar je innerlijke gevoel. Allemaal dingen waar ik al wel eens over heb nagedacht, maar waar ik nu weer over na ga denken.

Eigen kweek

Kindertaal(20)

Pompoen.

Ik ging S. vanmorgen wekken.

Het eerste wat hij zei toen hij zijn rolgordijn opende en neerkeek op zijn pompoenwinkel buiten was:"O ja, ik moest vandaag zo'n duitse hoed meenemen naar school."

Ik lachte en zei:"je bedoelt een turkse muts".

Allemaal hagedissen

BubbleShare: Share photos - Create and Share Crafts

Kindertaal(19)

S. vroeg vanmorgen aan de ontbijttafel:"mam, zijn wij gewone mensen?"

Ik:"hoeze gewone mensen?"

S.:"nou, mijn vriend zegt zo'n grote tuin en zo veel auto's, dan moeten jullie zeker rijk zijn?!"

Ik:"wij zijn gewone mensen, die hard werken en handig zijn."

S. loopt weg en zegt terloops:"wij halen gewoon geld van internet af."

le Goudal

De naam van de camping waar wij drie weken verbleven. Voor ons lang geleden. Drie jaar zijn wij niet op "grote vakantie" geweest. Dit omdat de kinderen graag thuis van alles wilden ondernemen. Maar na drie grote vakanties heb je veel van nederland gezien. Dus het wensenlijstje was afgewerkt. De haut languedoc in frankrijk leek ons wel wat. Mooie natuur, lekker weer, een stukje land waar we nog niet geweest waren. Wij zijn er uitgerust en vol nieuwe energie van teruggekomen.

Lekker zondag

Het was een heerlijke zondag. Eerst wat uitgeslapen. Wat opgeruimd en wat gestreken. Het zonnetje scheen en we konden alles buiten doen. Er werden auto's en skelters gewassen. Voor vanmiddag stond er een bbq gepland. We kregen bezoek. Kinderen hebben nog in de vijver gezwommen met kleren en al aan. Ik heb mooie foto's gemaakt van de libelles die in de weer waren boven de vijver. De grote keizelibel was haar eieren aan het leggen. Het mannetje van de platbuiklibel zat op een bamboestok op de uitkijk of er al een vrouwtje in de buurt was.

Platbuiklibel

Groep 8-ers

Onze T. is een groep 8-er.

Volgens Juf Elke, kinderen met veren en pluisjes tegelijkertijd.

Mooi gezegd.

Eieren

Al geruime tijd heb ik veel te veel eieren. J. bakt iedere zondag eieren met spek. De kinderen eten iedere week scrumbled eggs als ze moeten trainen. Lekker makkelijk. Ik eet er misschien drie in een maand tijd. Kennissen en vrienden is gevraagd om als ze eieren nodig hebben die bij mij te halen. Gratis en voor niks. Iedereen die op bezoek komt vertrekt met een plastic zakje met eieren. Maar de aanvoer van eieren blijft groter dan de verwerking. En om nou constant cake te bakken. Nee. Dat komt je dan ook je neus uit. Dus vandaag een bordje opgehangen. In onze straat worden asperges verkocht. En wat hoort daar bij. Juist. Ja. Eieren. Misschien dat ik zo wat van mijn eieren af kom.

Foto's bijwerken

Ik ben gestrand in augustus tweeduizendvijf met foto's inplakken. Toen kreeg ik mijn eerste digitale camera. J. heeft een analoge en heeft nog verschillend rolletjes volgeschoten. Dus nu zit ik met een analoge en digitale administratie van mijn foto's. Deze moet ik parallel laten lopen. Dan moet ik uitzoeken welke foto's ik af wil laten drukken. En welke analoge foto's ik daarnaast ook nog in wil plakken. Ik heb vijf verschillende plakboeken. Een gezinsalbum, een voor ieder kind en een voor het huis waar we in wonen. Dus een heel uitgezoek. Ik vind het iedere keer weer leuk als alles nog eens de reveu passeert. O ja, dat en o ja dat. Een leuk werk, maar ik ben ook weer blij als het allemaal gelukt is.

Bron: www.sigma-benelux.nl

Gezegdgehoordgeziengelezen(13)

Samsara.

Met het hele gezin zijn we naar de voorstelling Samsara geweest. Een tibetaanse vertelling. Een verhaal over het boedhisme. Voor S. en T. was het langdradig en moeilijk. De danseressen speelde het verhaal. Zonder zich echt te sminken of om te kleden. Dus je moest goed naar het verhaal luisteren om te weten wat ze aan het uitbeelden waren. Ook de muziekstukken die tussendoor gespeeld werden op niet allerdaagse instrumenten zoals de tabla, didgeridoo en sitar, terwijl er niks anders op het toneel gebeurde, maakte het voor hun lang. J. vond het mooi. Ook de muziek sprak hem aan. Hier kun je foto's zien van deze voorstelling.

Kindertaal(18)

Asperges.

Ik: "Vind je die lekker?"

S. : "Soms wel soms niet."

S. : "Het dopje vind ik het lekkerst."

Dierendagboek(24)

Fazanten

Er lopen toch wel erg veel fazanten rond hier. Het stikt er gewoon van. In een minuut op drie verschillende plaatsen een fazant zien. Knap hè. Dat was toch echt zo gisteren. Allemaal mannetjes. En op een dag vier vrouwtjes rond zien lopen. Ik denk dat ze uitgezet zijn. Hebben ze straks iets om op te jagen. Zo onnatuurlijk en oneerlijk.

fotbron: users.bart.nl

Sneeuw

Met pasen lag er ineens sneeuw! Ik lag nog lekker uit te slapen toen er buiten al hard gewerkt werd. Dit was het resultaat. S. had een sneeuwpop gemaakt. Van mij mag het nu echt wel iets warmer worden. Ik ben een echt zomermens. Warmte maakt alles makkelijker. Licht, aangenaam. Buitendeuren heel de dag open. Buiten leven. Eten. Ik verheug me erop. Eigenlijk zou ik in een warm land moeten wonen. Het geeft me een prettig vrijer gevoel. Kom maar op met dat mooie weer.

Dierendagboek(23)

Je merkt echt dat de lente naderd. Alle beestjes zijn weer druk in de weer. De padden zijn iedere avond aan het trekken. Jammergenoeg, liggen er tientallen dood op de weg. Vroeg op de morgen zitten alle houtduiven in de eik. De roeken maken luidruchtig ruzie met een buizerd. Een kip zit in een grote ton op vijftien eieren te broeden. Twee grauwe ganzen zitten al enkele weken in het veld. Eerst dacht ik voor een tussenlanding. Maar misschien wel om hier te nestelen. De blauwe reigers zijn dik vertegenwoordigd langs ons riviertje de rijtjes. Ook de kivieten zijn gearriveerd. De reeën zijn regelmatig te zien. Soms drie, soms vier. Allerlei vogeltjes zijn druk in de weer. In onze tuin probeert een paartje turkse tortels een oud nest op te knappen. Vanmorgen zag ik de koolmees, pimpelmees en staartmees met elkaar spelen. Zodra je buitenstapt komt een roodborstje nieuwsgierig kijken. Op verschillende plaatsen hoor ik de spechten aan het werk. Of ze vliegen "lachend" weg. De eekhoorn zit hoog in de boom op iets te knabbelen. J. zag de gekraagde roodstaart vanmorgen in onze tuin. En de krokussen, sneeuwklokjes en narcissen staan al boven de grond te bloeien. De witte magnolia staat in bloei. En ik geniet ervan.

Bron tekening: illustratie uit Egeltje Prikkeprik van Debbie Lavreys.

Buitengesloten

Heb jij jezelf wel eens buitengesloten? Zodat je niet je eigen huis binnen kan. Ik van de week. Dat was de eerste keer. Dat voelt stom! T. was thuis toen ik wegging om te lopen met de honden. Ik zei tegen hem dat hij de deur open kon laten. Want J. lag toch te slapen boven. Hij had een studiedag, dus was thuis. Toen ik terugkwam bleek alles op slot te zitten. Nou, dan maar even naar de buren. Eerst een bakje koffie gedaan. Nog maar eens naar huis. Misschien was J. ondertussen wakker. Jawel, hij was wakker. Maar niet beneden. Boven stond de muziek aan, zo te horen aan de beat. En mijn beat van het bonzen op de kozijnen kwam daar niet boven uit. Steentjes gooien tegen de raam hielp ook niet. Dove! Nee, dat mocht niet, het lag immers aan mijzelf. Dus terug naar de buurvrouw. Zij had al voorgesteld om haar fiets te lenen. Zodat ik op school bij T. de sleutel op kon gaan halen. Daar aangekomen klopte ik op de deur van het klaslokaal. De juf zei nog iets van revanche. T. zijn gel was op en ik had verkeerde gel gekocht, volgens hem was deze niet sterk genoeg. Dus daarom had hij nu de sleutel maar mee naar school genomen zodat zijn moeder er thuis niet in kon. Grappig hoor!!

T.V. opnames

Bij J. op school kwam een schrijfster op bezoek. Zij heeft een boek geschreven met in de hoofdrol een dove jongen. De stille dief gaat over twee jongens die bij opa en oma op de camping logeren. Daar gebeuren rare verdwijningen. De jongens gaan op avontuur om dit mysterie op te lossen. Zo maken ze allemaal spannende dingen mee. J. heeft het boek gelezen. Nu is hij door de schrijfster uitgenodigd om haar te intervieuwen. A.s. zaterdag reist J. naar hilversum voor televisieopnames. Hij is te gast bij de VPRO in het programma Villa Life. De opnames worden uitgezonden op zondag 9 maart van 10.00 tot 11.00 uur. Dus kijken!

Yurls

Yurls betekent: your urls. Op yurls.net kun je gratis een pagina's aanmaken. Hierop kun je dan je favouriete urls, feeds, gadgets, filmpjes, foto's zetten. Je maakt eigenlijk je eigen startpagina. Vandaar voortaan een link naar mijn

op deze site en geen lijstjes meer met links.

Pubers

Ik begin steeds meer te merken dat ik tussen de pubers zit. Het gaat niet over meisjes maar chickies, die gescoord worden. Mijn fiets (silver bullet van sparta) miste van de week ineens zijn fietstassen, van die met allemaal bloemetjes erop. Ik vroeg me al af wie dat had gedaan. En dacht eigenlijk aan een grap. Zo van als ze aanfietst vallen haar fietstassen eraf. Hahaha. Maar dat was het niet. Er bleek op gefietst te zijn. Door wie? Wie wil er nou wel op een hippe fiets rijden, maar dan niet met van de belachelijke fietstassen erop? Juist, ja een puber! J. had hem gebruikt. Toen ik hem ermee confronteerde beaamde hij meteen dat het een gave fiest was, maar dat hij die fietstassen niks vond. Ik heb hem gezegd dat hij mijn fiets na toestemming mocht gebruiken, maar dan wel met fietstassen erop. De coole fiets wint het van die duffe fietstassen. Hij is er nu op weg voor een boodschap.

fotobron: sparta.nl

Carnavalsoptocht Bremspoersengat

BubbleShare: Share photos - eco-friendly toys

Heb je de optocht gemist in het gat van de Bremspoersen? Hier is een uitgebreide fotoreportage van de carnavalsoptocht in Bremspoersengat. En de prijsuitreiking in de Residentie van de Bremspoerskes.

1e prijs de Herrieschuppers

Vandaag was het carnavalsoptocht. Ik heb meegelopen met de groep 8 van T. Het was lekker weer. Maar het dansje kwam ze voort hun neus uit. Ze hebben hun best gedaan. En dat werd beloond. De Herrieschuppers hebben de eerste prijs in de wacht gesleept. En de beker voor meest belovende groep voor de toekomst.

Sneeuwpop

Ja hoor. Er stond in een keer een sneeuwpop in de tuin. Het had gesneeuwd! Het was er een van het snelle werk. Want de dooi was alweer ingetreden. Met een tennisbal als neus. Hij is grappig! Handmade by: S.

Internet

Wat kun je toch veel met internet. Deze week kwam ik op schoolbank.nl terecht. Hier kun je je oude klasgenootjes terugzoeken. Je kunt opgeven op welke school je gezeten hebt. En je kunt klassefoto's voorzien van alle namen van de personen die op de foto staan. Toen ben ik in mijn oude fotoboeken gaan neuzen. En daar stonden een paar leuke klassefoto's in. En bij iedere foto zat een lijstje met de namen van iedereen in de klas. Dus ik heb de klassefoto's toegevoegd aan de databank van schoolbank.nl. Ook bij hyves kun je zoeken naar oude bekenden. Ik heb er al aardig wat opgesnord. O.a.: wat klasgenoten van de Mavo, een vroegere liefde, mijn eerste buurmeisje, mijn vriendinnetje op de M.S.P.O. Allemaal mensen waar je een tijdje van je leven mee opgetrokken hebt. En die je daarna uit het oog bent verloren. Doordat je verhuisde en ergens anders ging wonen. Wat is het dan leuk om ineens allerlei berichtjes te kunnen schrijven naar elkaar, of live bij te kletsen op kwekker. Of je ontvangt een lange brief per email. Ik geniet ervan.

Skiën of carnaval

Vroeger was dat voor mij geen keuze. Carnaval. Van vrijdagavond tot woensdagavond. Maar mijn man J. gaat liever skiën. En ik moet zeggen dat ik het heel aardig van hem geleerd heb. Maar ja. Dit jaar, was ons huisje bezet. Dus werd het niet skiën, maar carnaval. Voorzover dat ik carnaval ga vieren. Maar T. was helemaal blij. Hij heeft al verschillende vergaderingen gehad. In deze vergaderingen werd een vriendengroep opgericht. Met de naam: de Herrieschuppers. En verder werd er besproken wat voor wagen ze zouden gaan bouwen. Dus hij hoopte stiekem dat het huisje bezet was, zodat hij kon gaan carnavallen. Ook is de outfit al aangeschaft. Een felgroene tuinbroek(veel te groot), met idem kleur cowboyhoed en een paars sjaaltje dat afgebiesd is met een groene draad. Verder moest hij oude schoenen opsnorren, die overgeverfd zullen worden. Gelukkig had J. net schoenen die afgelopen waren. Dus die kon T. gebruiken. Verder heeft hij nog een instrument in elkaar geknutseld bij de hobby. Thuis opgepimpt met allerlei kleurtjes. Dus hij is er bijna klaar voor. En S. reageerde ook met een 'hoi' op het bericht dat het huisje bezet was. Alleen onze J. vond het minder. Hij is overgestapt van de ski naar het board. Heeft geoefend op de binnenbaan. En hoopte nou toch eindelijk dit in de praktijk toe te gaan passen. Buiten op de sneeuw, in het buitenland.

plaatje bron: www.skibaan.nl

Arm

Op twintig november tweeduizendenzeven ging het mis. En het stomme was, nog niet eens een van onze eigen wedstrijden. Ik moest invallen. De wedstrijd was nog niet eens begonnen. Inspelen, dat waren we aan het doen. En opeens komt er een bal op me af. Ik denk nog: "ruimte maken! en "niet slaan!" En toch sla ik die bal, met een trekkende beweging om m'n arm korter te maken, en ik probeer nog een stap achteruit te doen, maar dat lukt niet met die kunstof ondergrond, dat glijd niet! Dus ik val heel lomp op mijn achterste. Terwijl ik de slag maak, voel ik dat het mis is bij mijn elleboog. Pijn en een soort knap. Maar ach, ik ben een bikkel. Dus die wedstrijd toch gespeeld. En zelfs die week erna met band om mijn arm gespeeld. Ik kan mijn eigen speelpartner toch niet laten zitten. Stom, stom stom. Ik heb dus pijn in mijn arm. Achter het botje ligt de aanhechting van een spier. Die heb ik bezeerd. Gescheurd? Ik weet het niet. Wat ik wel weet dat ik al die tijd al met pijn in mijn elleboog rondloop. En ik kan niet zeggen dat de pijn echt minder word. Daarom werd er vandaag besloten door de fysiotherapeut om een foto te laten maken. Over drie dagen weet ik meer. Hoop ik. Getennist heb ik niet meer. En wij hadden nog wel alle gepeelde wedstrijden gewonnen. Balen als een stekker.

plaatje bron: oefensite.classy.be

Beugelbekkies

Vanmorgen op naar Den Bosch in alle vroegte. Om half negen hadden we een afspraak bij de Orthodontist. S. en T. kregen een beugel. Afgelopen week kregen ze elastiekjes tussen de kiezen om plaats te maken voor de ringetjes die vandaag om de kiezen gezet zouden worden. Deze ringetjes houden de draad op zijn plaats. Ik praat uit ervaring. Want J. loopt al langer als een jaar met een beugel rond. Hij is bijna klaar. Deze week kreeg hij het bericht dat de beugel eruit mocht. Nog voor zijn verjaardag. S.en T. kregen allebei een vaste beugel. Dat wil zeggen plaatjes op de tanden geplakt. De plaatjes hebben een soort weerhaakjes, waarachter de elastiekjes vast komen te zitten. Achter de elastiekjes door loopt de draad. Die is van verschillende maten. Hoe dikker hoe meer druk er op je tanden gezet word. Snap je het nog? De kleur van de elastiekjes mag je zelf kiezen. Zo loopt T. met groen rond en S. met blauw. Iedere zes weken mag je een ander kleurtje uitzoeken. Vroeger werd je uitgelachen als je een beugel had. Tegenwoordig loop je de eerste dag met je mond wijd open zodat iedereeen "hem" kan zien. En men stoot elkaar aan van "heb je gezien die heeft een beugel"! Ik stond er echt versteld van. Ineens ben je populair.

plaatje bron: kinderspeelplein.nl

Taxibedrijf

Ze staan iedere week bij ons op de stoep. Maandag om J. weg te brengen naar St.Michielsgestel. Naar school. S. Wordt iedere dag opgehaald bij de kerk door een touringcar. Deze vervoert hem en alle andere kinderen hier in de buurt naar school. En vrijdag komt J. weer naar huis. Heel de week woont hij in Vught. Zijn tweede thuis. Maar de laatste tijd voel ik me ook een taxichauffeur. T. en S. zijn bezig met hun beugel. Op en neer naar de Orthodontist. Eerst elastiekjes laten plaatsen. Je rijd dan voor een afspraak van nog geen vijf minuten op en neer. Morgen om te "happen", foto's en het plaatsen van de beugels. En ik ben net terug van een controleafspraak van J. met de KNO-arts. Even retourtje St. Michielsgestel. Nou rij ik graag auto, maar het is toch wel opletten als je s'morgens in de spits rijd. Iedereen haast. En dan zijn ze rondom Eindhoven overal aan het werk langs de weg. Bruggen bouwen, talutten maken, wegen. Dus dat is best goed opletten met de snelheid.

Foto bron: theworldisouroyster.com

Jarig

Voor ons altijd een druk begin van het nieuwe jaar. Drie jarigen in twee weken tijd. Silvan is jarig zodra het vuurwerk ontstoken word. Ik ben jarig op de vijfde en J. is morgen jarig. Vandaag ben ik de uitnodigingen aan het maken voor S. zijn feestje. Zeg maar feest. Dit jaar mag hij een echt fuif geven net als zijn broer. Hij mag zijn oude en nieuwe klas uitnodigen. Zo kan hij het contact met zijn oude klasgenoten weer even aansnoeren. Dit verwaterd op den duur, als je op een andere school zit. En zijn nieuwe klasgenoten wonen nou ook niet zo dichtbij dat er veel contact is. Als je afspreekt, moet dat telefonisch met de ouders, de bus moet geinformeerd, meerijden naar het vriendje, om vijf uur ophalen met de auto. Dus dit leek me een leuke gelegenheid eens iedereen uit te nodigen. En niet die wel en die niet. Nu moet ik nog gaan verzinnen hoe we die groep bezig kunnen houden, zodat ze niet mijn huis gaan verbouwen.

Kindertaal(17)

Tijd.

S. zei vandaag: "het is kwart voor half zes."

Ra,ra hoe laat is het dan?